उपनिषदाचॆ काणि
अनादि कालांतु म्हळयारि माक्का दिस्ता श्रीमद् भागवत रचना जाव्चॆ पशि पूडॆ जालेलॆ विषयु. एक व्होड ऋषि लोकालॆ संत सम्मेलनांतुलॆ विषयु. हॆ पूरा मेळ्नु जगाचॆ, जीविलॆ बरेपणा खात्तिरि चर्चॆ/ जिज्ञासु कोर्नु जात्ता. तॆ म्हळ्यारि आमगेलॆ हिंदू व सनातन धर्मांतु मुख्य ग्रंथ चारि वेद. तांतु अजमास एक लाक् स्तोत्र आस्स. तांतु ८०,००० श्लोक कर्मकांडा विषयु आस्स. आनि २०,००० श्लोक ज्ञान कांडांतु आस्स. जाल्यारि परमात्मालॆ विषयु खंचे श्लोक ना. हाज्जेन सम्मेलनांतु वांटॊ घॆत्तिलॆ ऋषि व संतांक भारी दुःख जात्ता. अखिलांड कोटि ब्रह्मांड नायक जालेलॊ परमात्मा खात्तिरि एक्का एक श्लोक ना मू म्हॊणु. अशी चर्चा जात्ताना हे निराश जालेलॆ समयांतु श्वेताश्वर म्हळीलॊ मुनि उटोनु राब्ता, आनि सांग्त म्हळेरि “तुमका पूरा जनांक हांव परमात्माक दाकयता. परमात्माक हे प्रापंचिक चर्म चक्षु आनि पंचभूत निर्मित दोळॆ, खान इत्यादिनि पळोवचाक जायना. जाल्यारि कोण एक मनुषु, एक गुरुलॆ अनुग्रह कॆलयारि, परमात्माक पळोवचाक जात्ता. श्वेताश्वर उपनिषदाचॆ ६चॆं अध्यायु २३चॆं श्लोकांतु सांग्ता "यस्य देवे परा भक्तिर्यथा देवे तथा गुरौ.हाज्जॆ सारांश म्हळेरि खंचॊ मनुष्यु परमात्माक कशी आराधन व सेवा करतकि, तित्तुलेचि समर्पण भावांतु तांतुलॆ एक तिलांश सैत ऊणॆ जायनाशि गुरु सेवा कोर्का. तस्सलॆ मनुष्याक गुरुलॆ अनुग्रह जाव्नु परमात्मालॆ दर्शन घडता. हांतु खंचेयि संशयु ना. परमात्मालॆ संतालॆ भजनेंतु ऒट्टू दिल्ला. ।गुरुविन गुलाम नागुव तनक दॊरॆयादन्न मुकुति।
गुरुलॆ महत्व दाखैचॆ घटना नामदेवानि सांगिलॆ आस्स. एक पंता गोर कुंबारलॆ घरांतु ज्ञानदेव, सोपान, निवृत्ति, मुक्ताबायि आनि इतरॆ भक्त उपस्थितींतु नामदेव ऎत्ता. ज्ञान देवु सांग्ता गोरखाक “हे गोरा, तुक्का खंचॆ मडकॆ पक्व जाल्यालॆ कि या ना. म्हॊणु कळ्ता. एका राकडाचॆ वस्तुनि मार्नु, तशींचि आमगेलॆ मात्तॆ म्हळेलॆ मडकॆ मार्नु सांग खंचॆ मडकॆ (मात्तॆ) पक्व जाल्याकि व ना म्हॊणु. गोर कुंबार ज्ञानदेवानि सांगिलॆ म्हणकॆ, एकेकाचि संतालॆ मात्तॆरि मार्नु पळॆय्ता आनि सांग्ता पूरा पक्व जाल्या म्हॊणु आनि तश्शी नामदेवालॆ मात्तॆ परीक्षा कॊरुंक वत्ता. तॆद्ना नामदेव गोराक सांग्ता, “राभरे गोरा, कस्सलॆ म्हॊणु तूं मॆगेलॆ परीक्षा कर्ता. माक्का प्रति दिवस, परमात्मु विठ्ठलु दर्शन दाकैता. माक्का परीक्षा करू नाक्का. म्हण्ता. तॆद्ना गोर कुंबार सांग्ता “म्हळ्यारि नामदेव अपक्व म्हण्ता. नामदेव भोजन करनाशि, सीदा विठ्ठलालॆ दर्शनाक वच्चुनु विठ्ठलालॆ रडता. जाल्यारि देवु सांग्ता नामदेवाक, “परमात्मालि ज्ञानयुक्त भक्ति जाव्का जाल्यारि गुरूलॆ दाकूनु अनुग्रहित जाव्का. हे विषयु जगज्जाहीर आस्स. म्हॊणु. नामदेवु सूक्त गुरूक सॊद्दुनु बायर सर्ता. घूव्नु घूव्नु कडेरि एक देवळाक वत्ता. थंयि शिवलिंग वय्रि आपणालॆ पायु दवरूनु घेव्नु योग निद्दॆंतु आश्शिलॆ एकळो मांतारेक पळैता. कोप्पुनु ताक्का सॊव्ता. तॆद्दना तॊं मांतारॊ “आप्पणाक निश्शक्तिन पायु उब्बरूनु दवरचाक जात्ता ना. तूंचि मॆगेलॆ पायु उब्बरूनु शिवलिंग नाश्शिलॆ कडेन दवरि म्हणता. तॆद्दना नामदेवु त्या मांतर्यालॆ पायु उब्बोर्नु दुस्रॆ कडेन दवरचाक वत्ता. जाल्यारि ताक्का थंयि एक शिवलिंग दिस्ता. ताणॆ खंयि पायु दवरचाक घॆल्यारिचि ताक्का थंयि एक्केक शिवलिंग दिस्ता. तॆद्दना नामदेवाक ज्ञानोदय जात्ता. "अय्यो मॆगेलॆ अज्ञान न्हंहिवे? शिवान नाश्शीलॆ जागो आस्सवे? म्हणता त्या गुरूलॆ पायु उब्बोर्नु आपणालॆ मात्तॆरि दवरूनु घॆत्ता. तागेलॆ दाकूनु उपदेश घॆत्ता. आनि ताक्का दिस्ता आपणालॆ विठ्ठलु वरेक सर्व बगलेन आस्स म्हॊणु. गुरु रूपारि आश्शिलॆ देवु कृष्णाक भक्तिपूर्वक नमन कोर्या.
॥कृष्णं वंदे जगद्गुरुं॥
- कॆ. जनार्धन भट्, मैसूरु.
ಕಾಮೆಂಟ್ಗಳಿಲ್ಲ:
ಕಾಮೆಂಟ್ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಿ