वॆसु... पूरा वॆसु!
तुम्मि हे काणि आयकूनु आसताति. एकळो रायु बृहत् एक शिवमूर्ति प्रतिष्ठापन करताना ते मूर्तिक दुद्दा अभिषेक कॊरचाक “राजधानिचॆ सर्वान एक्केक सेरु दूद हाणु मूर्तिलाग्गि दवरीलॆ कठारेंतु घालका आनि ताज्ज लाग्गि बस्सिलॆ कारकूनालाग्गि आपणालॆ नांव बरोसूनु वचका म्होणु डंगूर मारयित कंय. राजाज्ञॆ म्हळ मागिरि मिक्कुचाक जात्वॆ? नातलीरि मागिरि विचारण, दंड इत्यादि गोटाळेंतु पडका जात्ता म्होणु लोकान एक उपाय कॆल्लॆ. कश्शिचि कठारेक हजारगट्ल लोक दूद हाणु घालताति तांतु हांव एकळ्यान दूद्दा बदलाक उद्दाक हॊरनु घालयारि कसले जात्ता? दुस्र्यान घालेलॆ दूद्दांतु मेळ्नु वत्ता. अश्शि समजूनु सर्वान उद्दाक हाणु घाल्लॆ कंय. मूकार कठारि मुच्चळ काणु पळयताना खालि उद्दाक मात्र आश्शिल कंय. आजि आमगेलॆ जीवन अश्शि जाल्ला. बायर सच्छारित्र, सज्जन, दानशूर मोणु दाकोवनु घॆवचॆ खात्तिर न्हहि नात्तिलॆ वेष घालचॆ, चालाकि दाखयचॆ आम्मि अंतर्यांतु तित्लेचि च्होक आस्सतिवे? परिसरांतु खाय्तरि चड-ऊण जाल कूड्लॆ काल वाय्ट जाला मोणु जांप मारचॆ आम्मि, आम्मि मानसिक जावूनु कूस्सुनु घाणि यत्ता आस्सुचॆ कितयाक विसरताति? हे भूंय्चॆ अती बुद्दॊंत, विवेकि पशु म्हळयार मनुष्यु. ताक्का देवान खंचॆ चांग, खंचॆ वाय्ट, खंचेन अभिवृद्धि, कश्शि चमकिल्यारि पतन म्होणु कॊळचॆ तस्सालॆ अमूल्य ज्ञान दिला. ते ज्ञाना हुजवाडांतु कित्तुलॆ लोक चमकिता आस्सति? आम्मि पूरा आम्मेक्लि चांग आस्सुका, आन्नेक्ल्यि कश्शी आसलेरी चलता म्होणु सम्जूचॆ लोक. आन्नेक्ल्यालॆ सान चूकि भूतगन्नडि धोर्नु पळयचॆ आम्मि, आप्पण चूकि कॆलां म्हणचॆ खात्रि जालयारिचि मनुष्यु म्हळ मागिरि सान्सान चूकि जावचॆ आभा. म्हणचॆ वेदांत उत्तर सांगूनु कालाक सम जावूनु वेष बदल कोर्नु घॆत्ताति. आन्नॆक्ल्यालॆ चूकि मात्र आमका चूकशि दिस्ता. त्या कारणान सत्य, प्रामाणिकता, मानवता, संपन्नता, सद्गुण भरका जालेलॆ समाज म्हणचॆ कठारिंतु अन्यायु, मोसु, वंचन, हिंसा प्रवृत्ति भोर्नु घॆल्ला.
आत्त तरि आम्मि प्रतियेक मनुष्यान पयलॆ आम्मि सुधारण जावचाक प्रयत्न कॊरका. आन्नेक्ल्यालॆ दोष विसोरूनु, आमगेलॆ दोष सॊद्दिता घॆलेल तॆदना मात्र ते साध्य जात्ता. आपणालॆ दोष कळ्ळिलॊ आन्नेक पंता तस्सालॆ चूकि कॊरचाक वच्चना. प्रतियॆक्ल्यान अश्शि सुधार्ता घॆलेल तश्शि आप्णीत्ल्याक समाज सुधार्ता, ताज्ज मागशि देश, देशा मागशि विश्व... आम्का बद्दक सुधार्का म्होणु मन आसलेरि पयलॆ आम् आमगेलॆ घर्चान सूरु कॊर्या. तॆद्ना आप्णीत्याक पूरा सुधार्ता.
सर्वांक देवु चांग कॊरॊ.
- आर्गोडु सुरेश शॆणै, प्रधान संपादकु.
१५ -१०-२०१० संचिकेचे ‘मेगेले उत्रा’चान विंचिले.
ಕಾಮೆಂಟ್ಗಳಿಲ್ಲ:
ಕಾಮೆಂಟ್ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಿ