धर्म आनि वाट-२
“आमका धर्म पालन कॊरचॆ कर्कर कितयाक? आम्मि कोणांक उपद्रव दीनाशि वांचल्यारि पुर्जाय्नावे? म्हॊणु कॆलव लोक प्रश्नॆ घालताति. तस्सल्या खात्तिरि श्री कृष्ण परमात्मु गीतांतु अश्शि सांग्ता. “शास्त्राचॆ कट्टळॊ मिक्कुनु आमगेलॆ मन आय्यिल वरि चम्कितालॊ सिद्धि पाव्ना. ताक्का सूख ना, चांग गति पुस्सूनु मेळ्ना.
व्हयि, शास्त्रांतु सांगिले नियमु सोड्नु आमगेलॆ तित्लॆक आमका प्रामाणिक जाव्नु वांचेक साध्य ना. कितयाक म्हळयारि आमका खंचॆ सम आनि खंचॆ सम न्हंहि म्हणचॆ स्पष्ट परिज्ञान आस्सना. आमगेलॆ मनाक पसंद आश्शिलॆं सम म्हॊणु आम्मि समजूनु घॆत्ताति. उ.दा. आमका रस्तेरि एक कोणाल्कि पाकीट्(पर्स्) मॆळता म्हॊणु समजूनु घॆव्या. तांतु तांगेलॆ नांव, पत्तॊ पूरा आस्ता. जाल्यारिचि आमगेलॆ मन सांग्ता “तुक्का मॆळ्ळिलॆ न्हंहिवे? तूं खांयि तांगेलॆ ताकूनु उप्पूनु हाणिमू? परत कितयाक दिव्का? म्हणता. आम्मि त्यांचि सम म्हॊणु तीर्मानाक यत्ताति. कितयाक म्हळयारि ताज्जेन आमका मुनापॊ आस्समू! त्यांचि आमगेलॆ दुड्डाश्शिलॆं एक पर्स् खंय्कि पोणु घॆल्लॆ म्हळेल तॆद्दना आम्मि तश्शी लॆक्तावे? ना पळेया प्रामाणिक पण नात्तिलॆ लोक. तांतु मॆगेलॆ नांव, पत्तॊ, पोन् नंबर् पूरायि आस्स, जाल्यारी हाणु दीनि, म्हळ्यारि कित्लॆ वाय्ट लोक पळेया. म्हॊणु लॆकताति. आमका खंचॆ ज्ञान दित्तकि त्यांचि शास्त्र. त्या खात्तिरि आमका शास्त्राचॆ नियमु सोड्नु प्रामाणिक जाव्नु वांचेक साध्य ना. न्हंहिसि आमगेलॆ जीवमान मस्त सान. तांतु अर्ध निद्दॆंतू वत्ता. त्या निमित्त हर्येक सम, चूखि म्हणचॆ अनुभव प्राप्त कोर्नु घॆवचाक आमचान साध्य ना. सगळॆ ब्रह्मांड कित्ल अगाध म्हॊणु सॊच्चाक आमगेलॆ विज्ञानि ताकूनू आन्निकॆ जाय्नि. तस्सालॆ अनुभव खात्तिरि शास्त्र जाव्काचि पड्ता. त्या खात्तिरि देवु; ताणॆ जगाक दिलेलॆ वेदादि शास्त्र, त्या शास्त्र अर्थु कोर्नु आमका कॊळचॆ वरि सांगिलॆ ऋषि, मुनि, साधु-संत. हान्नि सांगिलॆ सत्य कोळ्नु घॆव्का. ह्यांचि धर्म. न्हंयंतु हॊळ्चॆ पूरा उद्दाक परिशुद्ध म्हणचाक जायना. खंचकि फ्याक्टरी त्याज्य, घरांतु वापोर्नु सॊळ्ळॆलॆ वाय्ट उद्दाक, रान्नांतु जोर्नु पळ्ळिलॆ पान्न, हे पूरा लोकांक गॊत्ताश्शिलेचि. तश्शिचि धर्म, वाट दॊन्नी वयरि कोय्रु, कूस्सड पड्ता आस्ता. धर्म वयरि अंधशृद्धा, मूढनंबिका प्रतिष्ठा म्हणचॆ कूस्सड जमीलॆ तॆद्दना वाट्टेरि पळ्ळिलॆ कांटॊ, कोय्रु, पात्तोरु काड्नु च्हॊक कॆलेलॆ वरि करता आस्सुका. त्या शुद्ध कोर्नु आम्मि धर्मनिरत जाव्नु आसलेरि मात्र आम्का मॊक्षाचॆ लाग्गि वच्चूचाक जात्ता.
वाट्टेरि वत्तना व्हड वारॆं यवचाक पुरॊ, तॆद्दना रस्तॆ बगलेन आश्शिलॆ रूखु पॊडचाक पुरॊ, पात्तॊरु रस्तेरि यव्नु पॊडचाक पुरॊ. तश्शिचि आन्नेक धर्म संस्कृतिचॆ प्रभावु आमचेरि जालेलॆ तॆद्दना आमका आमगेलॆ धर्म वयचॆ शृद्धा ऊणॆ जावचाक पुरॊ. (आजि जनवरि १क नववर्षाचरण, बर्त्डे, म्यारेज् आनिवर्सरि आचरण इत्यादि विंगड धर्म प्रभावु आमगेलॆ धर्म वाट्टॆ वयरि यव्नु पळ्ळिल्या पात्तर, रूखु म्हॊणु सांगुयेत) तॆद्दना कश्शि आम्मि पळ्ळिलॆ रूख, पात्तर काड्नु मुखार वत्ताति कि तश्शिचि अस्सलॆ भावना, प्रतिष्ठा दूर दवरूनु उदर्गति वाट्टेरि चमकूका जात्ता.
एक रूक्काक हजार भरि गॆल्ल आश्शिल वरि धर्मांतु अपार पंगड, जाति आस्ता. तांग तांगेलॆ परिसर, परिस्थिति, आनि ताज्जॆ प्रभावान त्या पंगडांतु एक्केक आचरण, संस्कृति रूपित जाव्नु आस्ता. त्या खंचेयि धर्माचॆ मूळांतु नाश्शिलॆं म्हणचॆ आमगेलॆ नजरांतु आसलेरि धर्म निंधना कॊरचॆ उसाबरिक आम्मि वच्चनाति.
श्री कृष्णान अर्जुनाक सांग्लॆ “तुगेलॆ धर्म तुक्का श्रेष्ठ, जीवमान पूर्ति ताज्ज पालन करि, तांतू तुगेलॆ अभिवृद्धि, बरेपण आस्स, त्या सोड्नु तूंवॆ दुस्रॆ धर्माक घॆलयारि अभिवृद्धि जाय्ना. म्हॊणु. श्री कृष्ण परमात्मान सांगिलॆ हे उत्रंतु खंचेयि चूखि ना. एक मनुष्यालॆ जीवन काल साठ ताकूनु शंबर वर्षा बित्तवैलॆ एक सान काल. इत्लॆ काला भित्तरि आम्मि शिकचॆ आमगेलॆ आनम्माक, माल्गड्यांक पॊळोवनु. आम्मि सान्पणांतु शिक्किलॆ आमगेलॆ मना वयरि भद्र जाव्नु दाखल जाव्नु आस्ता. मध्यॆ आम्मि आन्नेक धर्माचॆ आचरण सुरुवात कॆल्लिंति म्हॊणु समजिया, जाल्यारि भद्रजाव्नु छापूनु आश्शिलॆ माकशि संस्कार आनि हाक्का मना भित्तरि घर्षण जाव्नु आमका खंचॆ वयरि पूर्ति विश्वासु आस्स जाय्ना. न्हंहिसि आम्मि एक प्रयाण सुरुवात कोर्नु वाट्टेरि मार्ग बगल कॆल्यारि परत सुरवे ताकूनु चमकूका जात्ता, म्हळ्यारि इत्लॆ काळ कॆलेलॆ प्रयत्न पूरा व्यर्थ जालेल वरि जात्ता. साठ, सत्तर वर्ष चम्किलि तित्लॆ दूर तुमका वीस, पंच्वीस वर्षांतु चमकूचाक जायना न्हंहिवे?
वाट्टेक अंत्य म्हॊणु ना. आमगेलॆ घरा मुखावैल ताकूनु शुर जालेलॆ त्या खंय्कयि वच्चूनु पाव्ता म्हॊणु कल्पन पुस्सूनु कॊरचाक जायना. तश्शिचि धर्म मार्गाक अंत्य म्हॊणु ना. आम्मि एक वाट्टेरि चम्किचाक लागल्यारि आन्नेक वाट वच्चूक बाकि ऊर्नू आस्ता. आम्मि वीक्ऎंड् म्हॊणु प्रति आठ्वडेक एक्कॆक गांवाक जीवमान पूर्ति घॆलयारिचि आन्निकॆ वच्चॆ मस्त गांव ऊर्नू आसचॆ वरि! धर्म अगाध जाव्नु आस्स. वत्त वत्त आमका ताज्जॆ व्हडपण कळता वत्ता. कोण धर्म रक्षण करतातिकि, तांका धर्म रक्षण करता म्हणचॆ खालि सूक्ति मात्र न्हंहि. मस्त महात्मानि जीवनांतु हे उत्राचॆ सत्यता पॊळोवनु घॆत्ल्या. कश्शि सकटांतु चांग, वाय्ट म्हणचॆ आस्सकि तश्शिचि धर्मांतु पुस्सूनु सद्दर्म, अधर्म म्हॊणु आस्स. सद्धर्म म्हळ्यारि चांग धर्माचरण कॊरचॆ. धर्माचरणॆ ताकूनु आन्नेक्ल्याक तापत्रय, उपद्रव जायनाशि आस्चॆ वरि पॊळोवनु घॆव्चॆ. धर्माचरणेन आप्पण मात्र न्हंहि सगळॆ समाज उदर्गति जावचाक अन्कूल जाव्चॆ वरि पळॊवनु घॆव्चॆ.(सद्धर्म खात्तिरि बरयचाक घॆलयारि खंडित त्यांचि एक ग्रंथ जात्ता म्हणचॆ भय्येनि हांगा संक्षिप्त जाव्नु सांगला) आनि अधर्म कॊरचाक नज्ज आश्शिलॆं धर्माचरणेचि अधर्म. आपणालॆ उदर्गति मात्र पळोवनु घेव्नु चम्कुचॆ पुस्सूनु अधर्मुचि. खंचे मनुष्यान आपणान कॊरचॆ चांग कार्य आपणाक ते देवानि दिलेलॆ भाग्य म्हॊणु समजूनु घॆव्का. बदलाक हांवॆ कॆल्लॆ कॆल्लॆ, दिल्लॆ दिल्लॆ म्हणता अहंकार पावचॆ, प्रतिष्ठॆ दाखय्चॆ पुस्सूनु अधर्मुचि.
धर्म, अधर्माचॆ वाख्यान करताना व्हड व्हड प्राज्ञ, पंडित पर्यंत चुक्कूनु पडताति म्हळ्ळ मागिरि मॆगेल तस्सालॆ अज्ञानि कस्सल महा? जाल्यारिचि परमात्मान दिलेलॆ अखंड प्रेरणेन हांवॆ खालि लिपिकारा म्हणकॆ हांगा बरयला. हांतुलॆ चांग वाय्ट विश्लेषण कोर्नु निरंतर जाव्नु समाजांतु धर्म जागृति, धर्म रक्षण आनि धर्माचरण चल्ता उरो म्हणचॆ मात्र मॆगेलॆ आशय. ताज्ज खात्तिरि आम्मि देवा वय्रि शृद्धा दवरूव्या.
व्हयि, शास्त्रांतु सांगिले नियमु सोड्नु आमगेलॆ तित्लॆक आमका प्रामाणिक जाव्नु वांचेक साध्य ना. कितयाक म्हळयारि आमका खंचॆ सम आनि खंचॆ सम न्हंहि म्हणचॆ स्पष्ट परिज्ञान आस्सना. आमगेलॆ मनाक पसंद आश्शिलॆं सम म्हॊणु आम्मि समजूनु घॆत्ताति. उ.दा. आमका रस्तेरि एक कोणाल्कि पाकीट्(पर्स्) मॆळता म्हॊणु समजूनु घॆव्या. तांतु तांगेलॆ नांव, पत्तॊ पूरा आस्ता. जाल्यारिचि आमगेलॆ मन सांग्ता “तुक्का मॆळ्ळिलॆ न्हंहिवे? तूं खांयि तांगेलॆ ताकूनु उप्पूनु हाणिमू? परत कितयाक दिव्का? म्हणता. आम्मि त्यांचि सम म्हॊणु तीर्मानाक यत्ताति. कितयाक म्हळयारि ताज्जेन आमका मुनापॊ आस्समू! त्यांचि आमगेलॆ दुड्डाश्शिलॆं एक पर्स् खंय्कि पोणु घॆल्लॆ म्हळेल तॆद्दना आम्मि तश्शी लॆक्तावे? ना पळेया प्रामाणिक पण नात्तिलॆ लोक. तांतु मॆगेलॆ नांव, पत्तॊ, पोन् नंबर् पूरायि आस्स, जाल्यारी हाणु दीनि, म्हळ्यारि कित्लॆ वाय्ट लोक पळेया. म्हॊणु लॆकताति. आमका खंचॆ ज्ञान दित्तकि त्यांचि शास्त्र. त्या खात्तिरि आमका शास्त्राचॆ नियमु सोड्नु प्रामाणिक जाव्नु वांचेक साध्य ना. न्हंहिसि आमगेलॆ जीवमान मस्त सान. तांतु अर्ध निद्दॆंतू वत्ता. त्या निमित्त हर्येक सम, चूखि म्हणचॆ अनुभव प्राप्त कोर्नु घॆवचाक आमचान साध्य ना. सगळॆ ब्रह्मांड कित्ल अगाध म्हॊणु सॊच्चाक आमगेलॆ विज्ञानि ताकूनू आन्निकॆ जाय्नि. तस्सालॆ अनुभव खात्तिरि शास्त्र जाव्काचि पड्ता. त्या खात्तिरि देवु; ताणॆ जगाक दिलेलॆ वेदादि शास्त्र, त्या शास्त्र अर्थु कोर्नु आमका कॊळचॆ वरि सांगिलॆ ऋषि, मुनि, साधु-संत. हान्नि सांगिलॆ सत्य कोळ्नु घॆव्का. ह्यांचि धर्म. न्हंयंतु हॊळ्चॆ पूरा उद्दाक परिशुद्ध म्हणचाक जायना. खंचकि फ्याक्टरी त्याज्य, घरांतु वापोर्नु सॊळ्ळॆलॆ वाय्ट उद्दाक, रान्नांतु जोर्नु पळ्ळिलॆ पान्न, हे पूरा लोकांक गॊत्ताश्शिलेचि. तश्शिचि धर्म, वाट दॊन्नी वयरि कोय्रु, कूस्सड पड्ता आस्ता. धर्म वयरि अंधशृद्धा, मूढनंबिका प्रतिष्ठा म्हणचॆ कूस्सड जमीलॆ तॆद्दना वाट्टेरि पळ्ळिलॆ कांटॊ, कोय्रु, पात्तोरु काड्नु च्हॊक कॆलेलॆ वरि करता आस्सुका. त्या शुद्ध कोर्नु आम्मि धर्मनिरत जाव्नु आसलेरि मात्र आम्का मॊक्षाचॆ लाग्गि वच्चूचाक जात्ता.
वाट्टेरि वत्तना व्हड वारॆं यवचाक पुरॊ, तॆद्दना रस्तॆ बगलेन आश्शिलॆ रूखु पॊडचाक पुरॊ, पात्तॊरु रस्तेरि यव्नु पॊडचाक पुरॊ. तश्शिचि आन्नेक धर्म संस्कृतिचॆ प्रभावु आमचेरि जालेलॆ तॆद्दना आमका आमगेलॆ धर्म वयचॆ शृद्धा ऊणॆ जावचाक पुरॊ. (आजि जनवरि १क नववर्षाचरण, बर्त्डे, म्यारेज् आनिवर्सरि आचरण इत्यादि विंगड धर्म प्रभावु आमगेलॆ धर्म वाट्टॆ वयरि यव्नु पळ्ळिल्या पात्तर, रूखु म्हॊणु सांगुयेत) तॆद्दना कश्शि आम्मि पळ्ळिलॆ रूख, पात्तर काड्नु मुखार वत्ताति कि तश्शिचि अस्सलॆ भावना, प्रतिष्ठा दूर दवरूनु उदर्गति वाट्टेरि चमकूका जात्ता.
एक रूक्काक हजार भरि गॆल्ल आश्शिल वरि धर्मांतु अपार पंगड, जाति आस्ता. तांग तांगेलॆ परिसर, परिस्थिति, आनि ताज्जॆ प्रभावान त्या पंगडांतु एक्केक आचरण, संस्कृति रूपित जाव्नु आस्ता. त्या खंचेयि धर्माचॆ मूळांतु नाश्शिलॆं म्हणचॆ आमगेलॆ नजरांतु आसलेरि धर्म निंधना कॊरचॆ उसाबरिक आम्मि वच्चनाति.
श्री कृष्णान अर्जुनाक सांग्लॆ “तुगेलॆ धर्म तुक्का श्रेष्ठ, जीवमान पूर्ति ताज्ज पालन करि, तांतू तुगेलॆ अभिवृद्धि, बरेपण आस्स, त्या सोड्नु तूंवॆ दुस्रॆ धर्माक घॆलयारि अभिवृद्धि जाय्ना. म्हॊणु. श्री कृष्ण परमात्मान सांगिलॆ हे उत्रंतु खंचेयि चूखि ना. एक मनुष्यालॆ जीवन काल साठ ताकूनु शंबर वर्षा बित्तवैलॆ एक सान काल. इत्लॆ काला भित्तरि आम्मि शिकचॆ आमगेलॆ आनम्माक, माल्गड्यांक पॊळोवनु. आम्मि सान्पणांतु शिक्किलॆ आमगेलॆ मना वयरि भद्र जाव्नु दाखल जाव्नु आस्ता. मध्यॆ आम्मि आन्नेक धर्माचॆ आचरण सुरुवात कॆल्लिंति म्हॊणु समजिया, जाल्यारि भद्रजाव्नु छापूनु आश्शिलॆ माकशि संस्कार आनि हाक्का मना भित्तरि घर्षण जाव्नु आमका खंचॆ वयरि पूर्ति विश्वासु आस्स जाय्ना. न्हंहिसि आम्मि एक प्रयाण सुरुवात कोर्नु वाट्टेरि मार्ग बगल कॆल्यारि परत सुरवे ताकूनु चमकूका जात्ता, म्हळ्यारि इत्लॆ काळ कॆलेलॆ प्रयत्न पूरा व्यर्थ जालेल वरि जात्ता. साठ, सत्तर वर्ष चम्किलि तित्लॆ दूर तुमका वीस, पंच्वीस वर्षांतु चमकूचाक जायना न्हंहिवे?
वाट्टेक अंत्य म्हॊणु ना. आमगेलॆ घरा मुखावैल ताकूनु शुर जालेलॆ त्या खंय्कयि वच्चूनु पाव्ता म्हॊणु कल्पन पुस्सूनु कॊरचाक जायना. तश्शिचि धर्म मार्गाक अंत्य म्हॊणु ना. आम्मि एक वाट्टेरि चम्किचाक लागल्यारि आन्नेक वाट वच्चूक बाकि ऊर्नू आस्ता. आम्मि वीक्ऎंड् म्हॊणु प्रति आठ्वडेक एक्कॆक गांवाक जीवमान पूर्ति घॆलयारिचि आन्निकॆ वच्चॆ मस्त गांव ऊर्नू आसचॆ वरि! धर्म अगाध जाव्नु आस्स. वत्त वत्त आमका ताज्जॆ व्हडपण कळता वत्ता. कोण धर्म रक्षण करतातिकि, तांका धर्म रक्षण करता म्हणचॆ खालि सूक्ति मात्र न्हंहि. मस्त महात्मानि जीवनांतु हे उत्राचॆ सत्यता पॊळोवनु घॆत्ल्या. कश्शि सकटांतु चांग, वाय्ट म्हणचॆ आस्सकि तश्शिचि धर्मांतु पुस्सूनु सद्दर्म, अधर्म म्हॊणु आस्स. सद्धर्म म्हळ्यारि चांग धर्माचरण कॊरचॆ. धर्माचरणॆ ताकूनु आन्नेक्ल्याक तापत्रय, उपद्रव जायनाशि आस्चॆ वरि पॊळोवनु घॆव्चॆ. धर्माचरणेन आप्पण मात्र न्हंहि सगळॆ समाज उदर्गति जावचाक अन्कूल जाव्चॆ वरि पळॊवनु घॆव्चॆ.(सद्धर्म खात्तिरि बरयचाक घॆलयारि खंडित त्यांचि एक ग्रंथ जात्ता म्हणचॆ भय्येनि हांगा संक्षिप्त जाव्नु सांगला) आनि अधर्म कॊरचाक नज्ज आश्शिलॆं धर्माचरणेचि अधर्म. आपणालॆ उदर्गति मात्र पळोवनु घेव्नु चम्कुचॆ पुस्सूनु अधर्मुचि. खंचे मनुष्यान आपणान कॊरचॆ चांग कार्य आपणाक ते देवानि दिलेलॆ भाग्य म्हॊणु समजूनु घॆव्का. बदलाक हांवॆ कॆल्लॆ कॆल्लॆ, दिल्लॆ दिल्लॆ म्हणता अहंकार पावचॆ, प्रतिष्ठॆ दाखय्चॆ पुस्सूनु अधर्मुचि.
धर्म, अधर्माचॆ वाख्यान करताना व्हड व्हड प्राज्ञ, पंडित पर्यंत चुक्कूनु पडताति म्हळ्ळ मागिरि मॆगेल तस्सालॆ अज्ञानि कस्सल महा? जाल्यारिचि परमात्मान दिलेलॆ अखंड प्रेरणेन हांवॆ खालि लिपिकारा म्हणकॆ हांगा बरयला. हांतुलॆ चांग वाय्ट विश्लेषण कोर्नु निरंतर जाव्नु समाजांतु धर्म जागृति, धर्म रक्षण आनि धर्माचरण चल्ता उरो म्हणचॆ मात्र मॆगेलॆ आशय. ताज्ज खात्तिरि आम्मि देवा वय्रि शृद्धा दवरूव्या.
- आर्गोडु सुरेश शॆणै
ಕಾಮೆಂಟ್ಗಳಿಲ್ಲ:
ಕಾಮೆಂಟ್ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಿ